[Best_Wordpress_Gallery id=”1″ gal_title=”Παρέμβαση 28/10″]
Παρέμβαση στην μαθητική παρέλαση της Θεσσαλονίκης την Τρίτη 27/10 στις 11:00 Αριστοτέλους με Τσιμισκή
Μήνας: Οκτώβριος 2015
Το Αυτόνομο σχήμα μαθητών «Αταξία» είναι μια μαθητική συλλογικότητα από την Θεσσαλονίκη. Συγκροτήθηκε μέσα σε ένα κλίμα έντονων κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών με πρωταρχικό στόχο την όσο γίνεται πιο δυναμική παρουσία ενός μαθητικού μπλοκ στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη. Είμαστε άτομα του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, λειτουργούμε και συναποφασίζουμε συλλογικά και ισότιμα, μακριά από θεσμικούς, κομματικούς και ιεραρχικούς θεσμούς μέσω αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών, με βάση την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.
Ως μαθητές και μαθήτριες, εναντιωνόμαστε στο κυρίαρχο μοντέλο του εκπαιδευτικού συστήματος. Από την άλλη όμως αναγνωρίζουμε και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην παιδεία και την μόρφωση. Αντικείμενο της παιδείας, καταρχήν, είναι η δημιουργία και ανάπτυξη φυσικών, νοητικών και ηθικών ιδιοτήτων. Στην πράξη όμως το εκπαιδευτικό σύστημα στοχεύει στην κάμψη και συντριβή της θέλησης του παιδιού ώστε να το αναπλάσει και να το διαμορφώσει σε έναπλάσμα ξένο προς τον εαυτό του αλλά ένα κομμάτι του υπάρχοντοςσυστήματος της απόλυτης ομοιομορφίας και κυριαρχίας. Είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε πως ιστορικά η εγκαθίδρυση της εκπαίδευσης δεν στηρίζεται σε κάποια επιθυμία αναμόρφωσης του λαού αλλά στηριζόταν στην επιθυμία χειραγώγησης της κοινής γνώμης για την κατάπνιξη επαναστατικών τάσεων και στις οικονομικές απαιτήσεις των εξουσιαστών της κάθε εποχής. Έτσι, λοιπόν, το κυρίαρχο μοντέλο της εκπαίδευσης συνδέεται άμεσα με την εδραίωση και ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος. Για αυτό και η εναντίωση μας στο αστικό σχολείο είναι και εναντίωση σε κράτος και κεφάλαιο.
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Η δομή του αστικού σχολείου είναι παρόμοια με αυτή των στρατώνων και των φυλακών: Ο χωρισμός της ώρας σε αυστηρά ωράρια, η σηματοδότηση του διαλείμματος από την εκπαιδευτική διαδικασία με κουδούνια, η υπακοή στους «ανώτερους» (καθηγητές, λοχίες, φύλακες κτλ) αλλά και η παραδειγματική τιμωρία όποτε αυτό επιλεχθεί με δικά τους κριτήρια (αποβολές, κατακράτηση αδειών κτλ). Χωροταξικά ακόμη, οι στρατιωτικοποιημένες αίθουσες, τα θρανία στημένα ώστε να βλέπουν προς τον καθηγητή – αυθεντία. Οι ομοιότητες αυτές αποδεικνύουν τον απώτερο σκοπό αυτού του τύπου εκπαίδευσης: την ομοιόμορφη καλλιέργεια και την ομοιογένεια των προσωπικοτήτων των παιδιών με σκοπό την δημιουργία ή την προετοιμασία, ενός εργατικού δυναμικού που θα στελεχώσει την καπιταλιστική διαδικασία.
Ακόμη, κυριαρχεί η εξουσιαστική σχέση καθηγητή – μαθητή (ειδήμων – παθητικός δέκτης) με φυσικό επακόλουθο τις φασιστικές συμπεριφορές του πρώτου. Αρχικά, είναι ο φορέας γνώσεων και αυτός που μονοπωλεί και κατευθύνει πάντα την συζήτηση μέσω των ερωτήσεων που ο ίδιος θέτει ώστε να κατευθυνθούν τα παιδιά στην μοναδική σωστή, πάλι για τον ίδιο, απάντηση.
Από πολύ μικρή ηλικία το κράτος μας βάζει σε καλούπια στερεοτύπων και μας κλείνει στα ντουβάρια της ψευτομόρφωσης και της στείρας απομνημόνευσης. Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης καλλιεργείται ο ανταγωνισμός μέσω των συχνών γραπτών δοκιμασιών και τακτικών αξιολογήσεων (τεστ, γραπτή – προφορική εξέταση, 3μηνη – 4μηνη αξιολόγηση). Αποτέλεσμα είναι οι μαθητές να δημιουργούν σχέσεις ανταγωνισμού και να μην βλέπουν τους εαυτούς τους ως μια ενιαία ομάδα με κοινούς στόχους και διεκδικήσεις. Έτσι επιτυγχάνεται και ο στόχος αυτού του μοντέλου εκπαίδευσης: η κατάπνιξη κάθε είδους αντίστασης – αντίδρασης των μαθητών ακόμη και προκαταβολικά ώστε να κατασκευαστούν υπάκουες και ομοιόμορφες καπιταλιστικές μηχανές. Ζούμε σε μια εποχή όπου η επίτευξη των μελλοντικών στόχων και ονείρων κάθε νέου ανθρώπου έχει ξεπεράσει κάθε όριο δυσκολίας. Επικρατεί ένα συγκεκριμένο μοντέλο ζωής, με πολύ συγκεκριμένα πρότυπα και ιδανικά, το οποίο μας παραδίδεται κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των εξουσιαστών. Η πολύωρη «μελέτη» (αποστήθιση) από τους μαθητές συγκεκριμένου όγκου μαθημάτων χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της προσωπικής κρίσης τους, ώστε να «επιτύχουν» στις εξετάσεις,(άρα και στην ζωή τους εξασφαλίζοντας ένα καλύτερο μέλλον) με την εισαγωγή τους στις κοινωνικά προβεβλημένες ως ιδανικές σχολές.
Ενάντια στους κομματικούς θεσμούς που έχουν προσηλυτιστικούς και ψηφοθηρικούς σκοπούς και πολιορκούν συχνά τα σχολεία μας, ενάντια στην λάσπη των ΜΜΕ, στην διαστρέβλωσης κάθε είδησης, στην αδρανοποίηση της προσωπικής κρίσης στην αδιάκριτη πολιτική προπαγάνδα που προωθείτε και εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, στοχεύουμε στηναντιπληροφόρηση και την οργάνωση από τα κάτω, από τους ίδιους τους μαθητές.
Βλέποντας καθημερινά την κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση να αυξάνεται, οικογένειες, φίλοι και γνωστοί να οδηγούνται στην ανεργία και την ανέχεια, πολέμους να ξεσπούν για ιμπεριαλιστικούς – γεωπολιτικούς σκοπούς αλλά και θρησκευτικούς λόγους, την επέλαση του καπιταλιστικού συστήματος και την ανάπτυξη των εκμεταλλευτικών – καταστροφικών του σκοπών και τέλος την κρατική καταστολή προς τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, είτε έμμεσα μέσω νέων οικονομικών νομοσχεδίων (μνημονίων), είτε και άμεσα μέσω της ωμής και έννομης βίας σε όσους αντιστέκονται (επιθέσεις με στόχο τη διάλυση πορειών – συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας μαθητών, εργαζόμενων, κοινωνικών κινημάτων, κρατική καταστολή σε αυτοδιαχειριζόμενους – ελεύθερους κοινωνικού χώρους και καταλήψεις κτλ) συνειδητοποιήσαμε ότι: Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ και νιώσαμε πως η ανάγκη για αντίσταση και αδιαμεσολάβητους αγώνες σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας είναι μάλλον πιο επιτακτική από ποτέ.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Αντιστεκόμαστε ανυψώνοντας οδοφράγματα ενάντια στην εξαθλίωση της παιδείας και της υγείας και γενικότερα στην υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου και στον εξανδραποδισμό του ανθρώπου.
Ως αναρχικοί μαθητές θα χτυπάμε στις αυταρχικές διαδικασίες παραγωγής μηχανοποιημένων ανθρώπων. Θα βάζουμε φωτιά σε κάθε ποινή, σε κάθε εξευτελισμό συμμαθητή μας, σε κάθε έννοια ρουφιανιάς (πράγμα όπου στα σχολεία επιβραβεύεται και ενθαρρύνεται). Μακριά από λογικές ανάθεσης και κομματικούς θεσμούς δείχνουμε τον δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση ενάντια σε (κάθε χρώματος) κρατικό ολοκληρωτισμό. Θα τσακίζουμε τον φασισμό και τον ρατσισμό κάθε είδους και από όπου και αν προέρχεται με πρωταρχικό μέσο την παιδεία μας. Θα δίνουμε το παράδειγμα της αναρχικής παιδείας και θα προτάσσουμε την αυτομόρφωση και την οριζόντια διαδικασία λήψης αποφάσεων μεταξύ μαθητών αλλά και όλων όσων συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία για την ατέρμονη μάθηση και βαθύτερη παιδεία των ανθρώπων. Μόνοςδρόμος η αντίσταση και οι ακηδεμόνευτοι αγώνες μέσα και έξω από τα σχολεία ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα αυτό καθ’ αυτό. Μέσω της αυτοοργάνωσης μας στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους εργασίας γκρεμίζουμε τον κόσμο των αφεντικών και παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας.
ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΧΩΡΟ SABOT
ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
e–mail: mathitikiastaksia@espiv.net
facebook: Αυτόνομο Σχήμα Μαθητών: Αταξία
Αυτόνομο σχήμα μαθητών «Αταξία»
Σάββατο 3 Οκτώβρη: Προβολή της ταινίας “Απαγορευμένη εκπαίδευση” στο Πολιτιστικό κέντρο τούμπας” στις 19:00 ( σε περίπτωση βροχής στο κοινωνικό κέντρο αγώνα τούμπας, Σινιόσογλου 22).
Παρασκευή 9 Οκτώβρη εκδήλωση – συζήτηση: “Μια κριτική ματιά στην εκπαιδευτική διαδικασία” στις 18:00 στο Φυσικό του ΑΠΘ. (Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά , Αυτόνομο σχήμα μαθητών “Αταξία”)
Παρασκευή 9 Οκτώβρη στις 21:00 live στο Φυσικό ΑΠΘ με τους:
Πνεύμα Αντιλογίας
Βρώμικη εκδοχή & Ματέος Nps (Αίρεση 5/5)
Nigredo
Δυστοπία
Σάββατο 10 Οκτώβρη εκδήλωση – συζήτηση: “Ψάχνοντας εναλλακτικούς τρόπους μετάδοσης της γνώσης” (αυτόνομο σχήμα μαθητών “Αταξία”, αυτόνομα σχήματα φιλολογίας και φυσικού)
Θα υπάρξει παρουσίαση του αλλιώτικου σχολείου: «Το μικρό δέντρο (που θα γίνει δάσος)»
Κυριακή 18 Οκτώβρη στις 18:00 στο «Μικρό Δέντρο»* βιωματική συνάντηση για ενήλικες:
– Μια μέρα σε ένα αλλιώτικο σχολείο
– Ειδικά ζητήματα διαχείρισης της ελευθερίας
* Κρυονέρι , τέρμα λεωφορείου 37
Πνεύμα Αντιλογίας
Βρώμικη εκδοχή & Ματέος Nps (Αίρεση 5/5)
NIgredo
Δυστοπία
Ως μαθητές και μαθήτριες, εναντιωνόμαστε στο κυρίαρχο μοντέλο του εκπαιδευτικού συστήματος. Από την άλλη όμως αναγνωρίζουμε και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην παιδεία και την μόρφωση. Αντικείμενο της παιδείας , καταρχήν, είναι η δημιουργία και ανάπτυξη φυσικών, νοητικών και ηθικών ιδιοτήτων. Στην πράξη όμως το εκπαιδευτικό σύστημα στοχεύει στην κάμψη και συντριβή της θέλησης του μαθητή ώστε να το αναπλάσει και να το διαμορφώσει σε ένα πλάσμα ξένο προς τον εαυτό του και ένα κομμάτι του υπάρχοντος συστήματος απόλυτης ομοιομορφίας και κυριαρχίας. Είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε πως ιστορικά η εγκαθίδρυση της εκπαίδευσης δεν στηρίζεται σε κάποια επιθυμία αναμόρφωσης του λαού αλλά στηριζόταν στην επιθυμία χειραγώγησης της κοινής γνώμης για την κατάπνιξη επαναστατικών τάσεων στις οικονομικές απαιτήσεις της εποχής. Έτσι , λοιπόν, το κυρίαρχο μοντέλο της εκπαίδευσης συνδέεται άμεσα με την εδραίωση και ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος. Για αυτό και η εναντίωση μας στο αστικό σχολείο είναι και εναντίωση σε κράτος και κεφάλαιο.
Η δομή του αστικού σχολείου είναι παρόμοια με αυτή των στρατώνων και των φυλακών. Καταπιεστικά στοιχεία του σχολικού χώρου αποτελούν ο χωρισμός της ώρας σε αυστηρά ωράρια, η σηματοδότηση του διαλείμματος από την εκπαιδευτική διαδικασία με κουδούνια, η υπακοή στους ανώτερους (καθηγητές, λοχίες, φύλακες κτλ) αλλά και η παραδειγματική τιμωρία όποτε αυτό επιλεχθεί με δικά τους κριτήρια (αποβολές, κατακράτηση αδειών). Χωροταξικά ακόμη, έχουν προωθηθεί οι στρατικοποιημένες αίθουσες με τα θρανία στημένα ώστε να βλέπουν προς τον καθηγητή – αυθεντία. Όλα αυτά αποδεικνύουν τον απώτερο στόχο αυτού του τύπου εκπαίδευσης: την ισοπεδωτικά ομοιόμορφη καλλιέργεια και την ομοιογένεια των προσωπικοτήτων των παιδιών με σκοπό την δημιουργία ή την προετοιμασία ,ανάλογα, ενός εργατικού δυναμικού που θα στελεχώσει την καπιταλιστική διαδικασία.
Όσον αφορά στην σχέση καθηγητή-μαθητή, κυριαρχεί μία εξουσιαστική σχέση (ειδήμων – παθητικός δέκτης). Στο ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα ο καθηγητής έχει τον ρόλο της αδιαμφησβήτητης αυθεντίας που δεν οδηγεί τους μαθητές στην ανακάλυψη της γνώσης, παρά μόνο τους επιβάλλει την άσκοπη απομνημόνευση τυποποιημένων γνώσεων που είναι κοινές για όλους. Μ ΄αυτόν τον τρόπο η τυχαία προσωπικότητα του μαθητή αλλοτριώνεται με αποτέλεσμα να περιορίζονται και να χαραμίζονται οι δυνατότητες που από μόνος του κάθε άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει. Ο καθηγητής ως μοναδικός φορέας γνώσεων είναι αυτός που μονοπωλεί και κατευθύνει πάντα την συζήτηση μέσω των ερωτήσεων που ο ίδιος θέτει ώστε να κατευθυνθούν τα παιδιά στην μόνη σωστή, πάλι για τον ίδιο, απάντηση. Η συζήτηση και έκφραση της άποψης των μαθητών εκλείπει με αποτέλεσμα η διαδικασία να καταντά πληκτική και μη αποδοτική.
Από πολύ μικρή ηλικία το κράτος μας βάζει σε καλούπια στερεοτύπων και μας κλείνει στα ντουβάρια της ψευτομόρφωσης και της στείρας απομνημόνευσης. Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης καλλιεργείται ο ανταγωνισμός μέσω των συχνών γραπτών δοκιμασιών και τακτικών αξιολογήσεων (τεστ, γραπτή – προφορική εξέταση, 3μηνη – 4μηνη αξιολόγηση). Αποτέλεσμα είναι το χάσμα μεταξύ των μαθητών και η αποξένωσή τους. Έτσι, αντί να αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως μια ενιαία ομάδα με κοινούς στόχους και διεκδικήσεις και να αναπτύσσουν μεταξύ τους σχέσεις αλληλεγγύης καταλήγουν να έχουν μια ατομικιστική συμπεριφορά με στόχο την εισαγωγή στις κοινωνικά προβεβλημένες ως ιδανικές σχολές. Το σχολείο ιεραρχεί τους μαθητές σύμφωνα με τις βαθμολογικές τους επιδώσεις , περιθωριοποιώντας ή και στοχοποιώντας τους “χαμηλόβαθμους” δίνοντας έμφαση στους “άριστους”. Παράλληλα, τα κενά του ισχύοντος συστήματος οδηγούν στην ύπαρξη της παραπαιδείας (φροντιστήρια, ιδιαίτερα). Το εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να καλύψει τις βασικές του απαιτήσεις, μια εκ των οποίων είναι η αποστήθιση χωρίς κριτική σκέψη. Έτσι, η μεγάλη πλειονότητα των μαθητών στρέφονται στην παραπαιδεία για να “επιτύχουν” υπονομεύοντας κάθε αρχή για ουσιαστική γνώση μετατρέποντας την παιδεία σε μια κερδοφόρα επιχείρηση.
Οι μεταρρυθμίσεις στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, όπως διαρκώς αποδεικνύεται, δεν οδηγούν πουθενά. Στόχος είναι η ολοκληρωτική καταστροφή αυτού και η αναδημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος μέσα από τις στάχτες του προηγούμενου, βασισμένο σε αρχές παιδαγωγικής ελευθερίας. Η διαμόρφωσή του πρέπει να επαφίεται αποκλειστικά σε αποφάσεις των άμεσα ενδιαφερόμενων (συμμετέχοντες στην εκπαιδευτική διαδικασία) αφού μόνο αυτοί γνωρίζουν τις ανάγκες εκ των έσω. Έτσι θα καταπολεμηθούν ουσιαστικά όλα τα προβληματικά σημεία που προαναφέρθηκαν και θα τεθούν οι βάσεις για ατέρμονη και αποδοτική μάθηση.
“Η εκπαιδευτική διαδικασία πρέπει να δημιουργήσει ανθρώπους ικανούς να καταστρέφουν, να ανανεώνουν συνεχώς το περιβάλλον και να ανανεώνουν τους εαυτούς τους. Ανθρώπους των οποίων η δύναμη υπάρχει στην ανεξαρτησία του πνεύματος, που δεν υποτάσσονται ποτέ και σε τίποτα, πάντοτε έτοιμοι να δεχτούν το καλύτερο, ευτυχισμένοι με το θρίαμβο των νέων ιδεών, έτοιμοι να ζήσουν πολλές ζωές σε μία μόνο.”(Φρανσίσκο Φερέρ)
Φεστιβάλ “Burn the school cages”
Σάββατο 3 Οκτωβρίου προβολή στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας στις 18:00
Παρασκευή 9 και Σάββατο 10 Οκτώβρη εκδήλωση-συζήτηση στο Φυσικό Α.Π.Θ. στις 18:00
Παρασκευή 9 Οκτώβρη live στις 21:00
Κυριακή 18 Οκτώβρη βιωματικό εργαστήρι στο “Μικρό Δέντρο” στις 18:00
Αυτόνομο σχήμα μαθητών “Αταξία”